Krantenknipsels- Newspaper clippings

Alan Goch / 954-595-5648 / algoch@tronc.com
Tracey Diglio / 954-425-1036 / tdiglio@sunsentinel.com
Sandy Hare / 954-572-2050 / share@sun-sentinel.com

Bron-Source-Quelle E-Mail Spiegel.de

Kirschgarten, 2006 - Kersentuin, 2006 - Cherry Garden, 2006

Nederlandse vertaling van het bovenstaande artikel:

Ik ben de man op de foto en 14 jaar zijn er verstreken sindsdien (2006) ik ben geboren in het jaar 1930, ik was voor het eerst terug in Duitsland na de Holocaust, ik bezocht het huis waar ik mijn vroege jeugd doorbracht.
In deze tuin heb ik leren fietsen kijkend over de muur, 70 jaar later sta ik bij deze muur en kijk hoe ik op de fiets stap en riep naar mijn moeder. "kijk, ik kan zonder mijn handen" een kersenboom stond voor mij in de weg en tot op de dag van vandaag draag ik nog steeds een litteken op mijn voorhoofd. (altijd beiden handen aan het stuur)
Mijn neef Rolf Bernstein reed uitstekend op zijn fiets, hij was een jaar ouder dan ik en had krullend haar.
Ons huis staat in Düsseldorf-Benrath aan de Haupstrasse 46 (aan de voorkant heet het Harry Piel Platz) en heeft drie verdiepingen.
Mijn grootmoeder had haar winkel op de begane grond, zie foto waar nu het bankfiliaal in gehuisvest is, links een afbeelding uit de jaren '30.

Max Schmeling (was een Duitse zwaargewicht bokser) kocht zijn sokken in de jaren twintig van haar, vertelde ze ons.
Er was een basisschool naast ons huis, ik ging er een jaar heen, toen werd er gezegd dat joodse kinderen er niet meer heen mochten.
Na de pogromnacht in 1938 zijn we naar Nederland gevlucht, mijn moeder en ik verstopten ons in een hut in het bos bij een boer wiens naam Bloem was hij en/of anderen bracht ons eten, we emigreerden in voorjaar 1947 naar de Verenigde Staten.

Mijn grootmoeder stierf in Theresienstadt, mijn vader in Sobibor en mijn neef Rolf Bernstein stierf in Auschwitz en lange tijd heb ik mezelf Rolf verweten, waarom stierf hij en ik niet?
Mijn echte naam is Gert, en ik heet al tientallen jaren Gary aangezien de Amerikanen de naam Gert niet kunnen uitspreken werd het dus al snel Gary, vandaar dus.
Ik kwam naar Duitsland omdat er struikelblokken (Stolpersteine) werden gelegd die de naam "Eichenwald" dragen.

Er was een Citi-bankfiliaal op de begane grond (heden is daar anno 2020 een Targobankfiliaal gevestigd, zie foto), ik vertelde de bankmedewerker wie ik was.
Hij wendde zich van mij af, kennelijk wilde hij niet met mij praten., toen kwam de dochter van die familie, die in 1939 in "ons" huis is gaan wonen, naar mij toegelopen, ze is iets ouder dan ik, ze zei "we hebben je Grootmoeder afbetaald" (alsof geld alles kan goedmaken en zou ze echt gedacht hebben dat ik daarvoor naar Duitsland was gekomen?) ze was terughoudend om me de tuin binnen te laten, het was als een klap in mijn gezicht, ik draaide me om en ben weggelopen.

English translation of the original German article:

In this garden I learned to ride a bicycle, 70 years later I stand by this wall and watch me get on my bike and call out to my mother. "look, I can do without my hands" a cherry tree got in my way and to this day I still have a scar on my forehead. (always both hands on the wheel)
My cousin Rolf Bernstein rode his bike very well, he was a year older than me and had curly hair.
Our house is located in Düsseldorf-Benrath at Haupstrasse 46 (at the front it is called Harry Piel Platz) and has three floors.
My grandmother had her shop on the ground floor, see photo where the bank branch is now housed, on the left a picture from the 1930s.

Max Schmeling (was a German heavyweight boxer) bought his sweat socks from her in the 1920s, she told us.
There was a primary school next to our house, I went there for a year, then it was said that Jewish children were no longer allowed to go there.
After the pogrom night in 1938 we fled to the Netherlands, my mother and I hid in a cabin in the woods with a farmer whose name was Bloem he or others brought us food, we emigrated to the United States in spring 1947.

My grandmother died in Theresienstadt, my father in Sobibor and my cousin Rolf Bernstein died in Auschwitz and for a long time I blamed myself for Rolf, why did he die and not I?
My real name is Gert, and my name is Gary for decades, since the Americans cannot pronounce the name Gert, it soon became Gary, that's why.
I came to Germany because stumbling blocks (Stolpersteine) were laid that bear the name "Eichenwald".

There was a Citi bank branch on the ground floor (today a Targobank branch is located there in 2020, see photo), I told the bank employee who I was.
He turned away from me, apparently he didn't want to talk to me, then the daughter of that family, who went to live in "our" house in 1939, walked up to me, she is a little older than me, she said "we paid off your Grandmother" (as if money can make up for everything and could she really thought I had come to Germany for that?) She was reluctant to let me into the yard, it was like a slap in the face, I turned and walked away.

Epiloog

Hiermee beëindig ik het verhaal over Gert (Gary) Eichenwald, ik bedank hiervoor zijn zoon Wesley Eichenwald voor zijn informatie omtrent zijn vader, ook Wes z'n eigen verhaal uit 1994 was indrukwekkend, dank daarvoor.
Er staan meerdere verhalen op deze "Verhalenpagina" over Joodse vluchtelingen en onderduikers zoals de families Albersheim/Eichenwald - Fam.Julius Heumann uit Benrath/Düsseldorf en een Fam.Carl Heumann uit Chemnitz, niet gerelateerd aan de familie hier voornoemd voorzover ik heb kunnen nagaan.

English translation

With this I end the story about Gert (Gary) Eichenwald, I thank his son Wesley Eichenwald for his information about his father, Wes's own story from 1994 was also impressive, thanks for that.
There are several stories on this "Stories page" about Jewish refugees and people in hiding such as the families Albersheim / Eichenwald - Fam. Julius Heumann from Benrath / Düsseldorf and a Fam. Carl Heumann from Chemnitz, not related to the family mentioned above as far as I have been able to ascertain .

Deutsche Übersetzung

Damit beende ich die Geschichte von Gert (Gary) Eichenwald, ich danke seinem Sohn Wesley Eichenwald für seine Informationen über seinen Vater, Wes 'eigene Geschichte von 1994 war auch beeindruckend, danke dafür.
Auf dieser "Stories-Seite" gibt es mehrere Geschichten über jüdische Flüchtlinge und versteckte Menschen wie die Familien Albersheim / Eichenwald - Fam. Julius Heumann aus Benrath / Düsseldorf und eine Fam. Carl Heumann aus Chemnitz, die, soweit ich feststellen kann, nicht mit der oben genannten Familie verwandt sind .